11

Τὰς δὲ τῶν ἀπογόνων τύχας καὶ τῶν φίλων ἁπάντων τὸ μὲν μηδοτιοῦν συμβάλλεσθαι λίαν ἄφιλον φαίνεται καὶ ταῖς δόξαις ἐναντίον. ³⁷⁷

πολλῶν δὲ καὶ παντοίας ἐχόντων διαφορὰς τῶν συμβαινόντων καὶ τῶν μέν μᾶλλον συνικουμένων τῶν δ᾿ ἧττον‚ ³⁷⁸ καθ᾿ ἕκαστον μὲν διαιρεῖν μακρὸν καὶ ἀπέραντον φαίνεται‚ ³⁷⁹ καθόλου δὲ λεχθὲν καὶ τύπῳ τάχ᾿ ἂν ἱκανῶς ἔχοι. ³⁸⁰

εἰ δή‚ καθάπερ καὶ τῶν περὶ αὑτὸν ἀτυχηματών τὰ μὲν ἔχει τι βρῖθος καὶ ῥοπὴν πρὸς τὸν βίον τὰ δ᾿ ἐλαφροτέροις ἔοικεν‚ ³⁸¹ οὕτω καὶ τὰ περὶ τοὺς φίλους ὁμοίως ἅπαντας‚ ³⁸² διαφέρει δὲ τῶν παθῶν ἕκαστον περὶ ζῶντας ἢ τελευτήσαντας συμβαίνειν πολὺ μᾶλλον ἢ τὰ παράνομα καὶ δεινὰ προϋπάρχειν ἐν ταὶς τραγῳδίαις ἢ πράττεσθαι‚ ³⁸³ συλλογιστέον δὴ καὶ ταύτην τὴν διαφοράν‚ ³⁸⁴ <ἔτι> μᾶλλον δ᾿ ἴσως τὸ διαπορεῖσθαι περὶ τοὺς κεκμηκότας εἴ τινος ἀγαθοῦ κοινωνοῦσιν ἢ τῶν ἀντικειμένων· ³⁸⁵ ἔοικε γὰρ ἐκ τούτων‚ εἰ καὶ διικνεῖται πρὸς αὐτοὺς ὁτιοῦν εἴτ᾿ ἀγαθὸν εἴτε τοὐναντίον‚ ἀφαυρόν τι καὶ μικρὸν ἢ ἁπλῶς ἢ ἐκείνοις εἶναι‚ ³⁸⁶ εἰ δὲ μή‚ τοσοῦτόν γε καὶ τοιοῦτον ὥστε μὴ ποιεῖν εὐδαίμονας τοὺς μὴ ὄντας μηδὲ τοὺς ὄντας ἀφαιρεῖσθαι τὸ μακάριον· ³⁸⁷

συμβάλλεσθαι μὲν οὖν τι φαίνονται τοῖς κεκμηκοσίν αἱ εὐπραξίαι τῶν φίλων‚ ὁμοίως δὲ καὶ αἱ δυσπραξίαι‚ τοιαῦτα δὲ καὶ τηλικαῦτα ὥστε μήτε τοὺς εὐδαίμονας μὴ εὐδαίμονας ποιεῖν μήτ᾿ ἄλλο τῶν τοιούτων μηδέν. ³⁸⁸

然而，［关于已故者］完全不受后人或所有朋友的运气的影响［的观念］又似乎太过绝情，并且与那些意见 a 对立 b 。

但是，偶然因素有许多种，并且有很多区别，一些作用大些，另一些则小些，逐一地详加讨论看来将是旷日持久、永无终结的，总括地、概要地谈谈［它们］也许就足够了 c 。

那么，如果正如在那些与我们自己有关的不幸中有的对生命有重大影响和改变，有的则看起来较轻些，与所有朋友有关的类似［不幸］也同样如此，［如果］每一种不幸对于活着的还是已故的［朋友］发生的［影响和改变］区别很大，远远大于［是］在悲剧中已经发生了的那些罪行和可怕事情还是正在被表现的［那类事情］之间的那种区别，我们就应当考虑这个区别，而且，也许还更［应当考虑］对已故者的那种怀疑，［即］他们是否真能分享某些善或相反的东西；因为，根据这些考虑，即使有或者善或者相反的东西的确对于他们有影响，不论是什么，它也要么总体上要么对这些已故者是某种不重要的因素且微不足道，即便不是这样，它也在程度与性质上不足以使那些不是［幸福］的人幸福，［或者］使那些是［幸福］的人被剥夺掉那份至福 d 。

因此，朋友的好实践，但那些坏行为也同样，看起来对已故者有些影响，但是只具这样的性质和只到这样的程度——既不足以使幸福的人不幸，也不能造成其他某种这类事情 e 。

However, the idea [that the blessedness of the dead is] not to be influenced by the fortunes of descendants and all the friends seems too unfriendly and opposite to the opinions.

But [since accidents are] of many sorts and of various differences, some effecting more while others less, it seems to be a long and endless task to distinguish everything in detail, [to] discuss [these matters] roughly and in outline would perhaps be [good] enough.

If, then, as some of the misfortunes related to ourselves exercise some heavy influence and crucial turn on the life, whereas some others lighter, the same are the misfortunes of friends of all degrees, and [if] it makes a difference whether [the influence and turn of] each of the calamities happens to the living [friends] or the dead [ones], much greater than whether illegal deeds and horrors have taken place in those tragedies or are en-acted, we must take into account this difference and, still more, perhaps, [take into account] the doubt about the dead, [i.e.,] whether they participate some good or the opposite; for, from these considerations, even if anything whatever, either good or the opposite, penetrates to the dead, it seems to be something insignificant and tiny either as a whole or in relation to them, yet even if [this is] not so, it [seems] not [to be] in such degree and kind as to make those not being [happy] happy [or] those being [happy] deprived of the blessedness.

Therefore, the good practices of friends, but likewise the bad behaviors, seem to have some influence on the dead, but of such kinds and upto such degrees as neither to make the happy men unhappy, nor [to make] anything else of such things.

a 那些意见（ταῖς δόξαις），指人们关于一个人身后发生后人与朋友身上的事情也与已故者是否幸福相关的意见。

b 从“然而，［关于已故者］完全不受后人或所有朋友的运气的影响［的观念］……”（1101a23）开始，在澄清了我们可以合理地说一个正在幸福生活的人是幸福的之后，亚里士多德讨论如何看待后人与朋友的运气这类偶然因素（συμβαινόντων）是否影响一个已故者的幸福的问题。在这里，他首先表明，完全否认这种影响是与普遍意见对立的。

亚里士多德在《论题》（ Topica ）（100a30-b20）谈到辨证论证的前提的两个性质。首先，它不能同人们的宗教的、伦理的感受相抵触。其次，辩证论证不可以与普遍的意见相冲突，所以此处，关于已故者完全不受后人或所有朋友的运气的影响的观念被看作是太过绝情的，必须拒绝。

c 从“但是，偶然因素有许多种，……”（1101a23）到此处，亚里士多德在尊重“身后事并非与已故者全然无关”的普遍意见的前提下讨论对身后偶然因素的这种影响进行辨证论证的方法。他表明三点。

首先，应用对运气的种类、数量、程度区分（1100b22-30）的原理，后人与朋友带来的偶然因素有好坏、大小与程度的区别，其作用也有好坏、大小与程度的区别。

其次，对后人和对朋友的朋友的讨论必须有一个限制，以免陷入无限（1097b13-14）原理再次得到陈述。

第三，政治学研究只能满足于粗略地、概要地表明真实（1094b20）的原理再次得到陈述。

d 从“那么，如果正如在那些与我们自己有关的不幸中有的对生命有重大影响和改变，……”（1101a28）到此处，亚里士多德引入对后人和朋友对已故者生前的幸福的影响的分析。他表明三点。

首先，就像一个人自身的运气对幸福的影响有大有小一样，后人与朋友的运气对已故者的生前幸福的影响也是如此。显然，后人与朋友的影响都是通过还活着的人对已故者的回忆而间接发生的影响，因而更弱小，远不及后者自己在世时经历的那些运气对他的影响。

其次，就像在眼前真实发生的罪行与在悲剧中表现的罪行非常不同一样，一种不幸对于活着的人的影响和对于一个已故者的影响非常不同。显然，对于已没有生命、没有意识与知觉的已故者，后人与朋友的运气即使有影响，也比他作为观者观看舞台上表演的罪行所受到的影响更间接，更弱小。

第三，基于上述两重分析，还需要进一步质疑，已故者是否真能分享（κοινωνοῦσιν）某些善或恶的东西，既然他所受到的影响（假如有）如此间接和弱小，完全不足以使他从幸福变得不幸或是相反。斯图尔特（Stewart ［1892］， I, 149）说，亚里士多德在这里尽管不愿意否定“已故者能够分享善与恶”这个流行的意见，他却毫不迟疑地弱化了它的意义。

e 从“因此，朋友的好实践，……”（1101a28）到此处，亚里士多德基于上述三点分析，引出结论：朋友的行为对已故者的幸福即使有影响，也完全不足以使他从幸福变得不幸或是相反。在幸福的人那里见证的幸福的稳定性也在他的身后事方面得到见证。 YMBXZTTFezebJjNFXjZPdj/DKnxQWtmJKqRS04lXgK30QNi8dk9Uj1sEoM3PQihM