|
宿建德江 |
|
移舟泊烟 渚 ,日暮客愁新。
野旷天低树,江清月近人。
My boat is moored near an isle in mist gray;
I'm grieved anew to see the parting day.
On boundless plain trees seem to touch the sky;
In water clear the moon appears so nigh.
天渐黑,缓缓将船停靠在烟雾朦胧的沙洲,人在旅途的离绪在夜色里似乎又添了新愁。
旷野茫茫,远处的天空似乎弯腰与树相连相拥。江水清清,天上的月亮好像俯身与人相偎相依。
此诗作于唐玄宗开元十八年(730年)孟浩然仕途失意漫游吴越之际,情景相生、思与境谐,显示出一种风韵天成、淡中有味、含而不露的艺术美。