四、啮指痛心 sì niè zhǐ tòng xīn

[周]曾参，字子舆，事母至孝。曾参采薪山中，家有客至。母无措，参不还，乃啮其指。参忽心痛，负薪以归，跪问其母。母曰：“有客忽至，吾啮指以悟汝尔。” zhōu zēng shēn zì zǐ yú shì mǔ zhì xiào zēng shēn cǎi xīn shān zhōng jiā yǒu kè zhì mǔ wú cuò shēn bù huán nǎi niè qí zhǐ shēn hū xīn tòng fù xīn yǐ guī guì wèn qí mǔ mǔ yuē yǒu kè hū zhì wú niè zhǐ yǐ wù rǔ ěr.

母指方才啮，儿心痛不禁。 mǔ zhǐ fāng cái niè ér xīn tòng bù jīn.

负薪归未晚，骨肉至情深。 fù xīn guī wèi wǎn gǔ ròu zhì qíng shēn.

曾参：孔子弟子，事亲至孝，孔子和他讲有关孝的故事，后其弟子将这些问答之言编成《孝经》。

啮：咬。

周朝的曾参，字子舆，很孝顺母亲。有一次，曾参在山中砍柴，家里有客人来，母亲不知所措。见曾参还不回来，于是咬自己的手指，母子连心，曾参忽然感到心痛，赶紧担柴回家，跪问母亲有什么事，母亲说：“有客人来，我咬手指盼你归来。” zhōu cháo de zēng shēn zì zǐ yú hěn xiào shùn mǔ qīn yǒu yī cì zēng shēn zài shān zhōng kǎn chái jiā lǐ yǒu kè rén lái mǔ qīn bù zhī suǒ cuò jiàn zēng shēn hái bù huí lai yú shì yǎo zì jǐ de shǒu zhǐ mǔ zǐ lián xīn zēng shēn hū rán gǎn dào xīn tòng gǎn jǐn dān chái huí jiā guì wèn mǔ qīn yǒu shén me shì mǔ qīn shuō yǒu kè rén lái wǒ yǎo shǒu zhǐ pàn nǐ guī lái.

母指方才啮，儿心痛不禁。 mǔ zhǐ fāng cái niè ér xīn tòng bù jīn.

负薪归未晚，骨肉至情深。 fù xīn guī wèi wǎn gǔ ròu zhì qíng shēn. 1DDcMQtzBwfWL1bQA0jtC8dtI11TlLD9Y8czjsHvOQi1Yn5+rqGnxdTUPA3/fCZH