三、戏彩娱亲 sān xì cǎi yú qīn

[周]老莱子，性至孝，奉养二亲，备极甘脆，行年七十，言不称老，常着五彩斑斓之衣，为婴儿戏于亲侧。又尝取江上堂，跌扑，卧地作婴儿啼，以娱亲。 zhōu lǎo lái zǐ xìng zhì xiào fèng yǎng èr qīn bèi jí gān cuì xíng nián qī shí yán bù chēng lǎo cháng zhuó wǔ cǎi bān lán zhī yī wéi yīng ér xì yú qīn cè yòu cháng qǔ jiāng shàng táng diē pū wò dì zuò yīng ér tí yǐ yú qīn.

戏舞学娇痴，春风动彩衣。 xì wǔ xué jiāo chī chūn fēng dòng cǎi yī.

双亲开口笑，喜气满庭闱。 shuāng qīn kāi kǒu xiào xǐ qì mǎn tíng wéi

老莱子：春秋时楚国隐士，因避世乱，种田蒙山下。

五彩斑斓之衣：后人多以“彩衣”代指孝养父母。

周朝的老莱子，性情至孝，奉养双亲，为双亲准备各种美食，双亲到七十岁的时候，身体依然强健。老莱子为了让双亲高兴，经常穿着五彩斑斓的衣服，扮成婴儿的模样在双亲旁玩耍。曾经有一次担水经过父母屋子，故意摔倒，坐在地上像婴儿一样哭了起来，以让父母开怀。 zhōu cháo de lǎo lái zǐ xìng qíng zhì xiào fèng yǎng shuāng qīn wèi shuāng qīn zhǔn bèi gè zhǒng měi shí shuāng qīn dào qī shí suì de shí hou shēn tǐ yī rán qiáng jiàn lǎo lái zǐ wèi le ràng shuāng qīn gāo xìng jīng cháng chuān zhe wǔ cǎi bān lán de yī fu bàn chéng yīng ér de mú yàng zài shuāng qīn páng wán shuǎ céng jīng yǒu yī cì dān shuǐ jīng guò fù mǔ wū zi gù yì shuāi dǎo zuò zài dì shǎng xiàng yīng ér yī yàng kū le qǐ lai yǐ ràng fù mǔ kāi huái.

戏舞学娇痴，春风动彩衣。 xì wǔ xué jiāo chī chūn fēng dòng cǎi yī.

双亲开口笑，喜气满庭闱。 shuāng qīn kāi kǒu xiào xǐ qì mǎn tíng wéi iOjuWHfe3DkLR5pg9ijImvg07bsEfByPJX4/CmWW5OMtoZMwlC+4Oj/5H+5SgWip