洞仙歌 dòng xiān gē

苏轼 sū shì

仆七岁时，见眉州老尼，姓朱，忘其名，年九十余。自言尝随其师入蜀主孟昶宫中，一日大热，蜀主与花蕊夫人夜起避暑摩诃池上，作一词，朱具能记之。今四十年，朱已死久矣，人无知此词者，但记其首两句，暇日寻味，岂《洞仙歌》令乎，乃为足之。 pú qī suì shí jiàn méi zhōu lǎo ní xìng zhū wàng qí míng nián jiǔ shí yú zì yán cháng suí qí shī rù shǔ zhǔ mèng chǎng gōng zhōng yī rì dà rè shǔ zhǔ yǔ huā ruǐ fū rén yè qǐ bì shǔ mó hē chí shàng zuò yī cí zhū jù néng jì zhī jīn sì shí nián zhū yǐ sǐ jiǔ yǐ rén wú zhī cǐ cí zhě dàn jì qí shǒu liǎng jù xiá rì xún wèi qǐ dòng xiān gē líng hū nǎi wéi zú zhī.

冰肌玉骨，自清凉无汗。水殿风来暗香满。绣帘开、一点明月窥人，人未寝，欹枕钗横鬓乱。 bīng jī yù gǔ zì qīng liáng wú hán shuǐ diàn fēng lái àn xiāng mǎn xiù lián kāi yī diǎn míng yuè kuī rén rén wèi qǐn qī zhěn chāi héng bìn luàn.

起来携素手，庭户无声，时见疏星渡河汉。试问夜如何，夜已三更，金波淡、玉绳低转。但屈指，西风几时来，又不道、流年暗中偷换。 qǐ lái xié sù shǒu tíng hù wú shēng shí jiàn shū xīng dù hé hàn shì wèn yè rú hé yè yǐ sān gēng jīn bō dàn yù shéng dī zhuǎn dàn qū zhǐ xī fēng jǐ shí lái yòu bù dào liú nián àn zhōng tōu huàn. lqHO4vlGtoz0FNhPhucw/wVbQ6CIoThIfyIEFp08u4CsXGGNYavxi2yfcSSnhXGI