永遇乐 yǒng yù lè

刘辰翁 liú chén wēng

余自乙亥上元，诵李易安《永遇乐》，为之涕下。今三年矣，每闻此词，辄不自堪，遂依其声，又托之易安自喻，虽辞情不及，而悲苦过之。 yú zì yǐ hài shàng yuán sòng lǐ yì ān 《yǒng yù lè 》，wèi zhī tì xià jīn sān nián yǐ měi wén cǐ cí zhé bù zì kān suì yī qí shēng yòu tuō zhī yì ān zì yù suī cí qíng bù jí ér bēi kǔ guò zhī.

壁月初晴，黛云远淡，春事谁主？禁苑娇寒，湖堤倦暖，前度遽如许。香尘暗陌，华灯明昼，长是懒携去。谁知道、断烟禁夜，满城似愁风雨。 bì yuè chū qíng dài yún yuǎn dàn chūn shì shuí zhǔ jìn yuàn jiāo hán hú dī juàn nuǎn qián dù jù rú xǚ xiāng chén àn mò huá dēng míng zhòu cháng shì lǎn xié qù shuí zhī dào duàn yān jìn yè mǎn chéng sì chóu fēng yǔ.

宣和旧日，临安南渡，芳景犹自如故。缃帙流离，风鬟三五，乃赋词最苦。江南无路，鄜州今夜，此苦又谁知否。空相对、残釭无寐，满村社鼓。 xuān hé jiù rì lín ān nán dù fāng jǐng yóu zì rú gù xì zhì liú lí fēng huán sān wǔ nǎi fù cí zuì kǔ jiāng nán wú lù fū zhōu jīn yè cǐ kǔ yòu shuí zhī fǒu kōng xiāng duì cán gāng wú mèi mǎn cūn shè gǔ. Pb8iPt0MVVNXGPEv4zLew7n+E4HKqETnCfHOeHeD7LJ1LyrHHlNzL0bczhJVhi4W