长亭怨慢 cháng tíng yuàn màn

姜夔 jiāng kuí

余颇喜自制曲。初率意为长短句，然后协以律，故前后阕多不同。桓大司马云：“昔年种柳，依依汉南，今看摇落，凄怆江潭。树犹如此，人何以堪。”此语余深爱之。 yú pō xǐ zì zhì qǔ chū shuài yì wéi cháng duǎn jù rán hòu xié yǐ lǜ gù qián hòu què duō bù tóng huán dà sī mǎ yún xī nián zhòng liǔ yī yī hàn nán jīn kàn yáo luò qī chuàng jiāng tán shù yóu rú cǐ rén hé yǐ kān cǐ yǔ yú shēn ài zhī.

渐吹尽，枝头香絮，是处人家，绿深门户。远浦萦回，暮帆零乱，向何许。阅人多矣，谁得似长亭树。树若有情时，不会得、青青如此。 jiàn chuī jìn zhī tóu xiāng xù shì chù rén jiā lǜ shēn mén hù yuǎn pǔ yíng huí mù fān líng luàn xiàng hé xǔ yuè rén duō yǐ shuí dé sì cháng tíng shù shù ruò yǒu qíng shí bù huì dé qīng qīng rú cǐ.

日暮，望高城不见，只见乱山无数。韦郎去也，怎忘得玉环分付。第一是早早归来，怕红萼无人为主。算空有并刀，难剪离愁千缕。 rì mù wàng gāo chéng bù jiàn zhǐ jiàn luàn shān wú shù wéi láng qù yě zěn wàng dé yù huán fēn fù dì yī shì zǎo zǎo guī lái pà hóng è wú rén wéi zhǔ suàn kōng yǒu bìng dāo nán jiǎn lí chóu qiān lǚ. dGMhAE7ujnMaAk38Uiek+TLwJFd6c3kSHEOdzYrIF/5d7RSLq7OdaopeF7VYfmo2