燕歌行 yān gē xíng

高适 gāo shì

开元二十六年，客有从元戎出塞而还者，作《燕歌行》以示适。感征戍之事，因而和焉。 kāi yuán èr shí liù nián kè yǒu cóng yuán róng chū sài ér huán zhě zuò yān gē xíng yǐ shì shì gǎn zhēng shù zhī shì yīn ér hè yān.

汉家烟尘在东北，汉将辞家破残贼。 hàn jiā yān chén zài dōng běi hàn jiàng cí jiā pò cán zéi.

男儿本自重横行，天子非常赐颜色。 nán ér běn zì zhòng héng xíng tiān zǐ fēi cháng cì yán sè.

摐金伐鼓下榆关，旌旗逶迤碣石间。 chuāng jīn fá gǔ xià yú guān jīng qí wēi yí jié shí jiān.

校尉羽书飞瀚海，单于猎火照狼山。 xiào wèi yǔ shū fēi hàn hǎi chán yú liè huǒ zhào láng shān.

山川萧条极边土，胡骑凭陵杂风雨。 shān chuān xiāo tiáo jí biān tǔ hú jì píng líng zá fēng yǔ.

战士军前半死生，美人帐下犹歌舞。 zhàn shì jūn qián bàn sǐ shēng měi rén zhàng xià yóu gē wǔ.

大漠穷秋塞草衰，孤城落日斗兵稀。 dà mò qióng qiū sài cǎo shuāi gū chéng luò rì dòu bīng xī.

身当恩遇常轻敌，力尽关山未解围。 shēn dāng ēn yù cháng qīng dí lì jìn guān shān wèi jiě wéi.

铁衣远戍辛勤久，玉箸应啼别离后。 tiě yī yuǎn shù xīn qín jiǔ yù zhù yīng tí bié lí hòu.

少妇城南欲断肠，征人蓟北空回首。 shào fù chéng nán yù duàn cháng zhēng rén jì běi kōng huí shǒu.

边风飘飘哪可度，绝域苍茫更何有！ biān fēng piāo piāo nǎ kě dù jué yù cāng máng gèng hé yǒu.

杀气三时作阵云，寒声一夜传刁斗。 shā qì sān shí zuò zhèn yún hán shēng yī yè chuán diāo dǒu.

相看白刃血纷纷，死节从来岂顾勋？ xiāng kàn bái rèn xuè fēn fēn sǐ jié cóng lái qǐ gù xūn.

君不见沙场征战苦， jūn bù jiàn shā chǎng zhēng zhàn kǔ

至今犹忆李将军！ zhì jīn yóu yì lǐ jiāng jūn. 7UyUkT/NCam3mYlUJbKD7huD/o3EHd02WKE65fqoIK62/m63FU2mLlhOLw+0iw9W